Üzümsü meyveler dünya üzerinde çok geniş bir yayılma alanı bulmuştur.Asya ve Avrupa'da kuzey kutbu sınırlarına kadar çıkarken güneyde Kafkasya,İran,bütün Anadolu ve Akdeniz ülkelerini içine alacak kadar geniş bir alanda yayılmışlardır.
Üzümsü meyveler genel olarak soğuk ılıman iklim bölgelerinde iyi yetişirler.
Ülkemizde çilek dışındaki üzümsü meyvelerin,yetiştiriciliği yaygın değildir.Halen ülkemizde daha çok Marmara Bölgesi.Ege Bölgesi olmak üzere Karadeniz Bölgesinde de kısmen ahududu.böğürtlen ve bir miktar frenküzümü yetiştiriciliği yapılmaktadır.Ancak ülkemiz doğal florasında üzümsü meyvelerin kültüre alınmamış formların bolca bulunması ıslahçılar için geniş bir gen kaynağı oluşturmaktadır.
Üzümsü Meyvelerin Önemi:Üzümsü meyveler dünyada başta ABD olmak üzere birçok Avrupa ülkesinde yetiştirilmektedir.
1.Taze tüketilen yanında daha çok endüstriye yönelik ürünlerdir.
2.Meyve ağaçlarının altında alt bitki olarak yetiştirilmektedir.
3.Meyvelerin hasadı esnasında işgücünde ailenin küçük çocuklarından faydalanılmaktadır.
4.İlk yıldan itibaren meyve vermeye başlarlar.
5.Çit bitkisi olarak da yetiştirilebilirler.
Üzümsü meyveler,yabani formların çok geniş alanlara yayılması ve halkın bunları yabani olarak tüketmesi nedeniyle oldukça geç kültüre alınmıştır.Genel olarak 15.yüzyılda yetiştirilmelerine karşın kültüre alınmaları 19.yüzyılda rastlamıştır.Bugün bu türlere ait ıslah edilmiş çeşitler Avrupa ve Amerika kökenlidir.
Üzümsü meyve türleri ülkemizde 1967-68 yıllarında getirilmiştir.Bunlar Yalova Atatürk Bahçe Kültürleri Araştırma Enstitüsünde denemeye alınmışlardır.Ancak daha sonraki yıllarda gerekli adaptasyon ve demonstrasyon çalışmalarının yapılmaması nedeniyle bu türlerin yetiştiriciliği ülkemizde yaygınlaşmıştır.
Ülkemizde üzümsü meyve türleri içerisinden,1970 yılından sonra çilek yetiştiriciliğinde önemli gelişmeler kaydedilmiştir.Günümüzde çilek,üzümsü meyveler içerisinde yetiştiriciliği en fazla yapılan türdür.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder